"Er zijn nog altijd vrouwen die een duwtje in de rug nodig hebben"

©Lokaal Bestuur Herzele

Geertrui - Trui voor de vrienden - Mortier is afkomstig uit West-Vlaanderen, maar kwam door de liefde voor de natuur in Sint-Lievens-Esse terecht. Dankzij de lokale afdeling van de KVLV verliep haar integratie naar eigen zeggen vlekkeloos. Met volle overtuiging zet ze zich ondertussen via die vereniging in voor de mens en haar omgeving. Dat is het gemeentebestuur niet ontgaan en dus kreeg Trui het ereteken van de Orde van de Plataan, een prestigieuze onderscheiding voor gewone Herzelenaren die gewone dingen buitengewoon goed doen. De ploeg van Helemaal Herzele strikte haar voor een uitgebreid interview.

Beluister én bekijk het interview hieronder, of scroll naar beneden en lees het uitgeschreven interview.

Hoe belandt iemand uit het ‘verre’ West-Vlaanderen in Sint-Lievens-Esse?

“Mijn man en ik wouden landelijk gaan wonen. Plots zagen we een advertentie: landelijke woning te koop in Herzele. We hadden geen idee waar Herzele lag, maar we zijn gaan kijken en werden meteen verliefd op het huis. De buren waren erg nieuwsgierig, want het huis ligt aan het einde van de straat. We gaven een inbranding en leerden meteen heel wat mensen kennen.”

Was jouw keuze voor het plaatselijke verenigingsleven ook een manier om je te integreren?

 “We hadden snel door dat er hier op cultureel vlak heel wat gebeurde en we wilden ons inderdaad integreren door in het verenigingsleven te stappen. Natuurpunt werd net opgericht en mijn man werd conservator. De vrouw van de bioboer in onze straat was wijkverantwoordelijke voor de KVLV. Ze vroeg me of ik wou helpen met briefjes in de brievenbussen te stoppen. Voor ik het goed en wel besefte, was ik bestuurslid. En zo leer je natuurlijk zeer snel veel mensen kennen, want in het begin blijf je toch een beetje een inwijkeling.”

Ondertussen ben je zelfs voorzitster…

“Ik had het zo niet voor de titel van voorzitster, maar iedereen riep me op om het toch te doen en ik wilde de vereniging niet in de steek laten. Volgens mij hadden ze toen ook gewoon iemand nodig die een grote groep durfde toespreken. Blijkbaar is dat geen evidentie voor veel mensen. Er was toen een heel mooi bestuur, waarin hard gewerkt werd door verschillende generaties. Van veertigers tot zeventigers. Allemaal heel toffe madammen die heel veel werk verzet hebben. Ik heb veel van hen geleerd en ben hen daarvoor eeuwig dankbaar.”

De KVLV in Sint-Lievens-Esse doet het goed, heel goed. Mede dankzij jou, zo wordt er gezegd?

“Daar ga ik niet volledig mee akkoord, maar één van mijn grote talenten is mensen enthousiasmeren. Voor ik het goed en wel besef, trek ik mensen mee in mijn enthousiasme en maak ik hen warm om mee aan de kar te trekken. Er is iets aan het bewegen binnen onze afdeling, want we hebben heel wat jonge bestuursleden. In mijn eerste periode als voorzitster hielden bijna alle afdelingen van de KVLV uit de deelgemeenten van Herzele op te bestaan. Heel wat leden uit die afdelingen zijn overgekomen naar Sint-Lievens-Esse. Ze vinden dat we goed bezig zijn.”

(lees verder onder de foto)

Trui Mortier

De KVLV is een vrouwenvereniging, de grootste van het land. Jullie activiteiten bestaan uit koken en breien (grapje)?

“Die klassiekers blijven natuurlijk wel bestaan. We doen daar veel leden een plezier mee. En breien is opnieuw hip, hoor. Wij organiseren een brei- en haakcafé. Iedereen neemt een eigen werkje mee, er wordt wat gedronken en vooral veel gepraat. We organiseren ook heel wat multiculturele activiteiten. Er leven heel veel mensen van andere culturen rondom ons en ik vind het belangrijk dat we die culturen leren kennen en er leren mee omgaan. Op zo’n activiteiten blijft de oudere generatie wel meestal weg, maar ik volhard in de boosheid en blijf dat organiseren.”

Heel wat mensen omschrijven jou ook als een sterke vrouw. Zie jij jezelf ook zo?

“Veel mensen zeggen dat ik hen aanspoor om dingen te doen en te durven, dat ze in mij een voorbeeld zien op dat vlak. Ik ben nochtans snel uit mijn lood geslagen hoor, al kan ik de laatste jaren veel beter relativeren. Ik denk wel dat ik van jongs af aan bezig was met de positie van de vrouw in de maatschappij. Op school was ik altijd degene die naar de directie of de leerkrachten trok om in discussie te gaan. De jongens durfden dat niet. En ik ben opgevoed met de waarde dat een vrouw altijd met respect behandeld moet worden. Met de KVLV probeer ik vrouwen ook samen te brengen en uit hun kot te lokken. Heel wat vrouwen zijn goed bezig, maar er zijn er nog altijd die dat extra duwtje in de rug nodig hebben. Dankzij een vereniging als de KVLV voelen ze zich goed en veilig en durven ze meer.”

Je bent ook zeer bewust met de natuur bezig. Ook al van jongs af aan?

“Ja, zeker en vast. Ik mag mezelf als sinds mijn twaalfde een milieuactiviste noemen. Ik was toen aangesloten bij een plaatselijke natuurvereniging in Tielt. We gingen vogels spotten, organiseerden werkdagen in de natuurreservaten, fietsten voor veiligere fietspaden. Dat was zalig. In Herzele probeer ik dat activisme verder te zetten. Ik steun Natuurpunt en heb bijzonder veel respect voor die vereniging en voor wat ze hier in Herzele doen. Ik erger me ook mateloos aan het zwerfvuil in onze gemeente. Sinds de eerste dag dat ik hier kwam wonen, ga ik zwerfvuil jagen. Ik heb altijd zakjes bij hebben om zwerfvuil op te ruimen. Elke keer als ik ga fietsen of ga wandelen, raap ik zwerfvuil op. Ik kan het niet laten. Ik vind scheermesjes, wijnflessen, conserven, drinkbussen, en weet ik gewoon dat het niet alleen de jonge generatie is die dat vuil op de grond heeft gegooid, zoals veel mensen altijd maar beweren. Dat frustreert mij enorm.”

Hoe blij ben je met deze onderscheiding?

“Heel erg blij. Het maakt me trots, maar vooral ook dankbaar.”

Benieuwd naar het interview met de andere Herzelenaren die de Orde van de Plataan mochten ontvangen?

Luister naar Helemaal Herzele op Radio Star en/of hou deze website in de gaten!