"Wij zijn de ambassadeur van Herzele. Dit mag nooit verloren gaan"

©Lokaal Bestuur Herzele

Spelend lid, bestuurslid, schatbewaarder, secretaris, dirigent en voorzitter. Gerard De Cooman droeg op verschillende manieren bij aan het succes en het voortbestaan van de Koninklijke Harmonie Sint-Cecilia (tegenwoordig beter bekend als Concertband Vivace). En dat al sinds 1964. Het gemeentebestuur wil hem daarvoor belonen en gaf hem het ereteken van de Orde van de Plataan, een prestigieuze prijs die maar één keer om de zes jaar wordt uitgereikt aan drie mannen en drie vrouwen met een voorbeeldfunctie voor Herzele.

Wij van Helemaal Herzele en Radio Star zochten Gerard op voor een goed gesprek. Over zijn liefde voor 't Muziek, zijn voorkeur voor Belle Perez en zijn carrière als leerkracht. Hij nodigde ons daarvoor uit op een plek die hij als zijn broekzak kent: het repetitielokaal van de harmonie.

Beluister én bekijk het interview hieronder, of scroll naar beneden en lees het uitgeschreven interview.

Eerst een medaille van Vlaams minister van Cultuur, dan de Gouden Palm der Kroonorde en nu het ereteken van de Orde van de Plataan. Die onderscheidingen blijven maar komen!

“En toen ik 50 jaar muzikant was, ontving ik een pin van het gemeentebestuur. Een complete verrassing. Ze hadden dat goed voor mij kunnen verzwijgen. Ik ben er heel trots op en draag de pin altijd tijdens de concerten. Ook deze Orde van de Plataan is opnieuw een bekroning voor mijn levenswerk. Ik was opnieuw verrast en ben er heel blij mee. Maar het succes van ’t muziek is uiteraard niet alleen mijn verdienste. Het is ook die van de concertband, de muzikanten, het bestuur enzovoort.”

Hoe ben je bij ’t muziek terecht gekomen?

“Ik ben opgegroeid met muziek. Mijn ouders waren muzikaal en mijn nonkels en tantes ook. Er werd bij ons thuis dagelijks muziek gespeeld en naar muziek geluisterd. Ik volgde les bij de dirigent van de harmonie Sint-Cecilia. Dat was een militair, een heel strenge. Op 4 januari 1964 werd er een nieuw bestuur gekozen voor de harmonie en een nieuwe dirigent. Ik herinner mij nog goed hoe alles werd besproken rond de biljarttafel in het Hof van Weenen. Ik kreeg daar, op dat moment, mijn eerste instrument toebedeeld: de trompet. Diezelfde week had ik mijn eerste repetitie en met Pasen had ik mijn eerste concert. Twee marsen met negen muzikanten.”

En dan wordt je achtereenvolgens bestuurslid, secretaris, dirigent en ten slotte voorzitter?

“Dat kwam telkens door omstandigheden. Na het ongeval van de secretaris eind jaren zestig werd aan mij gevraagd om te helpen op het secretariaat. Na het overlijden van mijn vader, die schatbewaarder was, heb ik ook die taak overgenomen. Het jaar 1993 was het begin van een crisisperiode, waarbij veel muzikanten in opstand kwamen en wegbleven. Ik heb toen ook de taak van dirigent op mij genomen. In 1998 waren we met nog slechts vijf muzikanten en heb ik het voorzitterschap opgeëist. Ik vond het niet kunnen dat een vereniging die al meer dan 100 jaar bestond, verloren zou gaan. Ik ben toen op zoek gegaan naar nog enkele bestuursleden, heb ook voor een dirigent gezorgd én een nieuw lokaal.”

Onder jouw voorzitterschap veranderde de harmonie in een concertband. Een vernieuwingsoperatie waar jij ook met volle overtuiging achter stond?

“Je moét mee met je tijd. De jongere muzikanten, die vooral uit de academie kwamen, spelen liever een concert. Zij willen meer doen dan steeds dezelfde marsen spelen. De harmonie trok vroeger ook al eens graag van café naar café en die reputatie werd niet meer gewaardeerd door de ouders van jonge muzikanten. Dat alles maakte het logisch dat we van harmonie naar concertband evolueerden. Met een ander uniform, een andere naam, andere instrumenten.”

(lees verder onder de foto)

Mis je de ‘oude’ harmonie soms?

“Ik mis vooral de tijd dat er nog wandelconcerten waren, bijvoorbeeld tijdens een kermis. We trokken met vijftig tot zestig muzikanten de straat op en de mensen kwamen daar echt nog voor buiten. In die tijd hebben we ook nog een voetbalmatch in Anderlecht opgeluisterd, met 90 muzikanten. Dat zal ik niet snel vergeten. Die sfeer, amai.”

Ondertussen bestaan jullie 175 jaar, en dat hebben jullie uitbundig gevierd. Het uitverkochte promsconcert met Belle Perez in de sporthal van De Steenoven was ongetwijfeld het hoogtepunt?

“Zo’n promsconcert is een echte belevenis. Ik herinner mij de promsconcerten van vroeger nog heel goed. Vooral dat met Margriet Hermans. Je leeft er een jaar naartoe en het vraagt een pak werk om dat allemaal op poten te zetten. Ook nu was dat het geval. Er waren zeventig muzikanten, een koor, dansers, videoschermen en negenhonderd toeschouwers. Vóór zo’n concert is er uiteraard de nodige spanning, maar op het podium ken ik geen zenuwen. Tenzij misschien voor Belle Perez. Ik heb het nogal voor Belle. Ik hou van dat speciale Spaanse ritme. Er waren nog namen gevallen voor het promsconcert. Gunther Neefs, Barbara Dex, maar ik denk dat ze speciaal voor mij voor Belle gekozen hebben. Een schoon cadeau.”

Heel wat Herzelenaren kennen jou ook als leerkracht muziek. Hoe kijk je terug op die periode?

“Ik stond in het secundair onderwijs, maar kijk vooral graag terug naar de periode in de academie. Mijn ervaring als leerkracht en als muzikant in de concertband, kwam goed van pas in de academie. Mijn niveau was misschien niet altijd even hoog, en dat vond de directeur jammer, maar ik vond het vooral belangrijk dat ik al mijn leerlingen mee kreeg. Zij zijn allemaal muziek blijven spelen en het doet me plezier hen nu nog tegen te komen als ik ergens ga spelen. Dat geeft een fantastisch gevoel.”

De feestperiode is achter de rug. Wat nu?

“Ik heb het voorzitterschap losgelaten en doorgegeven, maar ik voel mij nog altijd geroepen om het bestaan van de concertband te blijven verzekeren, door goede bestuursleden, steun en sponsoring te zoeken. Ik hoop dat de vriendschap tussen de bandleden van Vivace mag blijven bestaan. We zijn een hechte groep en dat vind je nergens anders. De harmonie of de concertband is ook niet alleen van ons, maar van alle Herzelenaren. We zijn ambassadeur van Herzele, vertegenwoordigen Herzele tijdens concerten in Gent, in Brussel enzovoort. Het is dus belangrijk dat de ze blijft bestaan. Dit mag nooit verloren gaan!”

Benieuwd naar het interview met de andere Herzelenaren die de Orde van de Plataan mochten ontvangen? Luister naar Helemaal Herzele op Radio Star en/of hou deze website in de gaten!